Het was aanvankelijk niet de bedoeling om zoveel kilometers te doen maar omdat er enkelen voorop liepen, anderen niet vonden en Arzua een groter dorp of een klein stadje is zijn we toch doorgewandelt. Ik ben er wel blij om. Zo is het morgen en overmorgen "uitbollen". 17,5 km en 19,5km. Op zich ben ik het wandelen niet moe maar wel mijn schoenen. Meer de geur dan dat ze nat zijn. Zelfs als ik ergens stilsta riek ik ze, en ok dat kan misschien de "caminogeur" zijn maar er zijn grenzen. Minder dan 40km nu. Pfff... Zo dubbel... Ik zie overmorgen wel hoe het zal zijn...

Zelfde weer zelfde omgeving maar hoe dichter ik kom hoe moeilijker het word. Ik weet soms niet goed wat ik er van moet denken. Het is sinds enkele dagen dus merkelijk drukker en daar heb ik zo ook mijn gedachten over. De laatste 100km is niet meer wat een pelgrimstocht moet zijn en er lopen er die precies verloren lopen hier. Zonder rugzak met hun handen in hun zakken, fris... Soms met veel lawaai... Dat slaagt wel tegen...

Sarria - Portomarin: 19,4km = 2200,4km.

Belgiëweer en Wallonië lijkt op Galicië qua natuur en dorpjes dus voelt het aan zoals toen ik vertrok. Misschien was het toch nog iets warmer dan dat het nu is. Het heeft eventjes goed geregend en nu zit ik écht met natte schoenen. Het einde is dus dubbel. Goed dat ik niet meer moet wandelen maar moeilijk dat het einde nadert.

Herfstweer, stevige buien soms maar we kwamen op tijd aan in een bar om te schuilen dus hadden we geluk. Ik dacht dat Sarria verder was maar het bleek dus minder te zijn volgens de wandelgidsen. Ik wou verder gaan maar ik had het koud en ben nu toch hier in een refuge gebleven. Het einde begint te naderen want morgen bereik ik de laatste 100km. Ik wou nog te voet naar Muxia en Fisterra gaan maar het zal niet lukken. Het zal met de bus worden. Ik ga er in ieder geval wel naartoe. 14 november moet ik terug in Santiago zijn en 18 november vlieg ik toch terug naar Brussel. Nog twee weken dus. Ik probeer er niet teveel aan te denken. Oh ja, ik ben eergisteren Bruno terug tegengekomen. De kerel uit Brussel waar ik 2 maanden geleden mee heb samengewandelt. Echt super! Hij was al in Compostella voor de 15de oktober, was naar Fisterra gegaan, heeft een stuk van de Portugese route gewandelt en was nu op de terugweg tot het weer te slecht zou worden. Echt fantastisch. Met het wisselen van het weer, het einde van de tocht en enkele andere omstandigheden voel ik mij soms wel wat minder of verward maar ik kan er constructief over praten en er zelf positief over denken. Dat geeft mij dan weer wel een goed gevoel. Ik ben benieuwd hoe de komende dagen zullen zijn want er komen terug meer "pelgrims" die alleen de laatste 100km doen. Ik hoop dat het gaat meevallen deze tijd van het jaar. Het zal wel ok zijn.

Een herfstdag zoals in België. Regen fris en bewolkt. De laatste 10km voelde aan alsof ik terug in Walonië was. Terug bossen en zoals de laatste dagen veel tamme kastanjebomen. Kleine gehuchtjes maar niets van leven of cafetjes of supermarktjes. 

Deze keer was er wel regen maar verder hetzelfde verhaal als gisteren. Mijn regenkledij is goed dus wandel ik gewoon verder. Het is maar een beetje regen en geen stortbuien want dan zal ik wel stoppen en schuilen. Er zijn nu meer en meer hostels voor een goede prijs en dus neem ik deze soms om wat meer op mezelf te zijn of met zen tweeën.

Villafranca del Bierzo - Las Herrerias: 21,2km = 2124km.

Het weer zou omslagen maar dat viel goed mee. Het panorama was weer adembenemend en de refuge was ook weer helemaal relaxed. Ik blijf verder van dag tot dag leven en blijf genieten. Ik zou wel elke minuut een foto kunnen trekken maar dan geraak ik niet echt vooruit dus blijft het bij enkele foto's en verder blijven het mooie herinneringen. 

Ponferrada - Villafranca del Bierzo: 25,6km = 2102,8km.

Het weer is terug omgeslagen maar toch nog aangenaam om te wandelen. Gisteren was er nog een halloweenfeestje. De eerste keer dat ik dit buiten België vier. Ik blijf in form alhoewel er kleine normale kwaaltjes zijn zoals de gewrichten in mijn heupen en een spier in mijn been dat wat protesteerd maar verder prima. Er komen terug enkele mooie maar stevige dagen aan. Ik heb de optie om het vlakke stuk te wandelen maar trek terug de bergen in. Dat geeft mij energie. Ook al is de kans er dat het weer gaat veranderen. Day by day...

Ik zat al enkele dagen in mijn hoofd om een rustdag te nemen ergens rond deze tijd. Ponferrada leent zich er toe. Nu kan ik eindelijk mijn blog nog eens updaten. Op deze manier hoef ik ook geen twee nachten te blijven en kan ik morgen verder. Ik heb er geen behoefte aan omdat ik fysiek in form ben en mentaal ook goed zit. De komende dagen worden wel terug zwaarder omdat we terug twee dagen in de bergen zitten maar het weer zou ook terug keren. Het is nog altijd stralend weer en ik zit hier met een pint op het terras in mijn marcelleke. Maar ja, mooie liedjes duren niet lang. Nog eventjes...

Echt adembenemend het wandelen in de bergen langs de kleine bergweggetjes. Schitterend uitzicht en stralend weer. Het blijft dus goed maar ik weet dat dit niet zal blijven duren dus geniet ik er extra van. 's avonds voelde ik mij terug wat minder maar ik heb er over kunnen vertellen zonder mezelf neer te halen op een constructieve manier. Deze combinatie heeft ervoor gezorgd dat ik mij beter voelde.